tiniq, rangsiz, inyektsiya uchun neytral eritma kartridjda.

Qandli diabetni davolash uchun preparatlar. Uzoq ta’sirga ega insulinlar va inyektsiya uchun analoglari.

A10AЕ05.

So‘rilishi Yuborilgandan keyin qon zardobidgi maksimal kontsentratsiyasiga 6 va 8 soatlar orasida erishiladi. Kuniga ikki marta yuborilganda qon zardobidagi turg‘un kontsentratsiyalarga 2-3 doza yuborilganidan keyin erishiladi. Levemir® bilan statsionar o‘zgarishdagi so‘rilish bazal insulinning boshqa preparatlariga nisbatan past. Taqsimlanishi Levemir® uchun taxminiy taqsimlanish hajmi (taxminan 0,1 l/kg), qonda detemir insulinning yuqori ulushi aylanishini ko‘rsatadi. Laboratoriyalar va tabiiy sharoitlarda o‘tkazilgan oqsil bilan bog‘lanishning tekshirish natijalari, insulin detemir va yog‘ kislotalari yoki oqsil bilan bog‘langan boshqa preparatlar orasida klinik ahamiyatli o‘zaro ta’sir mavjud emasligini ko‘rsatadi. Metabolizmi Teri ostiga yuborilgandan keyin yakuniy yarim parchalanish teri ostidan so‘rilish tezligi bilan aniqlanadi. Yarim parchalanishining yakuniy davri dozaga qarab, 5 da 7 soatgachani tashkil qiladi. Proportsionallik Terapevtik dozalar diapazonida teri ostiga yuborilganidan keyin qon zardobida dozaning proportsionalligi kuzatiladi (maksimal kontsentratsiya, yutilish darajasi). Levemir® ning farmakokinetik xususiyatlarida jinslar orasida klinik ahamiyatli farqlar mavjud emas. 2 tip qandli diabeti bo‘lgan patsiyentlarda turg‘un holatda bir doza 0,5 TB/kg Levemir® 1,8 mg liraglutamid bilan yuborilganda, liraglutid va Levemir® orasida hech kanday farmakokinetik va farmakodinamik o‘zaro ta’sirlar kuzatilmagan.

Kattalar, o‘smirlar va 2 yosh va katta bolalarda qandli diabetli davolash uchun qo‘llaniladi.

Levemir® davomli ta’sir qiluvchi (24 soatgacha) insulinning eruvchi, bazal analogi hisoblanadi. Insulinning boshqa maxsulotlari bilan solishtirilganda, Levemir® bilan bazal-bolyusli davolash vaznni oshishiga olib kelmaydi. NPX (Xagedorn Neytral Protamini) insulini bilan solishtirilganda tungi gipoglikemiyaning kam xavfi, bazal-bolyusli davolash uchun qondagi glyukozaning maqsadli darajalari yo‘nalishida jadalroq titrlash imkonini beradi. NPX insulini bilan solishtirilganda Levemir® o‘lchanadigan OQGD (och qoringa glyukoza darajasi) yaxshi gipoglikemik nazoratini ta’minlaydi. Levemir® ni alohida bazal insulin sifatida yoki bolyusli insulin bilan qo‘shib ishlatish mumkin. U shuningdek peroral diabetga qarshi dori vositalari bilan qo‘shib yoki liraglutid davolashga qo‘shimcha terapiya sifatida xam ishlatilishi mumkin.

Levemir® ishlatuvchi patsiyentlarda kuzatiladigan nojo‘ya reaktsiyalar, asosan insulinning farmakologik samarasi bilan bog‘liq. Davolangan, ularda nojo‘ya reaktsiyalar paydo bo‘lishi mumkin bo‘lgan kutilgan o‘rtacha foizi, hisoblar bo‘yicha 12% ga teng. Davolash vaqtida eng ko‘p kuzatildagan noxush reaktsiya gipoglikemiya hisoblanadi, quyida S bo‘limga qarang. Klinik tadqiqotlarning natijalari bo‘yicha, uchinchi tomon aralashuvini talab qiluvchi gipoglikemiyaning jiddiy epizodlari, Levemir® bilan davolangan taxminan 6% patsiyentda uchrashi ma’lum. Inyektsiya joyidagi reaktsiyalar odam insulini preparatlariga qaraganda, Levemir® preparati bilan davolash vaqtida ko‘proq uchraydi. Bu reaktsiyalar inyektsiya joyida og‘riq, qizarish, toshma, yallig‘lanish, qontalashlar, shish va qichishishni o‘z ichiga oladi. Inyektsiya joyidagi ko‘pchilik reaktsiyalar ahamiyatsiz va vaqtinchalik harakterga ega bo‘ladi, ya’ni ular odatda davolash davom etganda bir necha kundan to bir necha haftalar davomida yo‘qoladi. Insulin bilan davolashning boshida refraktsiyani buzilishi va shish paydo bo‘lishi mumkin; bu reaktsiyalar odatda vaqtinchalik xarakterga ega bo‘ladi. Qondagi glyukoza darajasi nazoratini tez yaxshilanishi odatda qaytuvchan bo‘lgan o‘tkir og‘riqli nevropatiya bilan bog‘liq bo‘lishi mumkin. Glikemiya darajasi nazoratini keskin yaxshilanishi bilan insulin bilan davolashni jadallashtirish, diabetik retinopatiyani vaqtinchalik yomonlashishi bilan kechishi mumkin, ayni paytda glikemiya nazoratini uzoq muddatli yaxshilanishi diabetik retinopatiyani avj olish xavfini pasaytiradi.

Faol moddaga yoki to‘ldiruvchilardan birontasiga yuqori sezuvchanlik.

Glyukozaning metabolizmi bilan o‘zaro ta’sir qiluvchi qator dori vositalari ma’lum.

Turli soat mintaqalari orasidagi xududga safar oldidan, patsiyent maslahat olish uchun shifokorga murojaat qilishi kerak, chunki bu, patsiyent insulin va ovqatni turli vaqtlarda qabul qilishi lozimligini anglatadi.

Agar foyda mumkin bo‘lgan xavfdan ustun bo‘lsa, homiladorlik vaqtida Levemir® ni ishlatish bilan davolashni o‘tkazish mumkin. 1 tip qandli diabeti bo‘lgan homilador ayollardagi bir randomizatsiya qilingan nazoratli klinik tadqiqotda Levemir® (n=152) insulin NPX (n=158) bilan, ikkala preparat birga insulin aspart bilan solishtirilgan. Tadqiqot natijalari insulin detemir va insulin NPX ning o‘xshash samaradorligini va umuman homiladorlik vaqtida qo‘llashning, homiladorlik tugaganda, shuningdek homila va yangi tug‘ilgan chaqaloqqa nisbatan xavfsizligi yuzasidan o‘xshash natijalarini ko‘rsatgan. Levemir® qabul qilgan homilador ayollardagi taxminan 300 qo‘shimcha natijalar bo‘yicha post-marketing ma’lumotlar, insulin detemirni homiladorlikka biron-bir noxush ta’sirini ko‘rsatmagan va insulin detemirning tug‘ma yoki embrional/neonatal toksikligi yo‘qligini ko‘rsatgan. Hayvonlardagi ma’lumotlar reproduktiv toksiklikni ko‘rsatmaydi. Umuman olganda, homiladorlik vaqtida va homiladorlikni rejalashtirishda, qandli diabeti bo‘lgan ayollarda qonda glyukoza darajasini jadal nazorati va monitoringi tavsiya etiladi. Insulinga bo‘lgan ehtiyoj odatda homiladorlikning birinchi uch oyligida pasayadi va keyinchalik ikkinchi va uchinchi uch oyliklarida oshadi. Tug‘ruqdan keyin insulinga bo‘lgan ehtiyoj odatda homiladorlikkacha bo‘lgan darajaga tez qaytadi. Laktatsiya davri Insulin detemirni ona sutiga ajralib chiqish-chiqmasligi noma’lum. Yangi tug‘ilgan chaqaloqqa/go‘dakka yutilgan insulin detemirning metabolik ta’siri ko‘zda tutilmaydi, chunki insulin detemir peptid sifatida, odamning me’da-ichak yo‘llarida aminokislotalarga aylanadi.

Insulinning dozasini oshirib yuborilishini aniq hollarini aniqlash mumkin emas, lekin patsiyentning ehtiyojlariga nisbatan haddan ziyod yuqori dozalarni yuborilganda, ketma-ket bosqichlar ko‘rinishida gipoglikemiya rivojlanishi mumkin: Gipoglikemiyaning yengil epizodlarini glyukoza yoki qand saqlovchi maxsulotlarni og‘iz orqali yuborish yo‘li bilan davolash mumkin. Aynan shuning uchun diabetiklarga doimo o‘zlarida qand saqlovchi mahsulotlarni olib yurish tavsiya etiladi.Patsiyentning es xushini yo‘qotishiga olib keluvchi gipoglikemiyaning og‘ir epizodlarini, o‘rgatilgan odam yordamida yoki sog‘liqni saqlash mutaxassislari yordamida glyukagonni (0,5 dan 1 mg gacha) mushak ichiga yoki teri ostiga yuborish, yoki glyukoza eritmasini vena ichiga yuborish bilan davolash mumkin. Agar patsiyentga 10 minutdan 15 minutgacha bo‘lgan vaqt chegaralarda glyukagon ta’sir qilmasa, glyukoza eritmasini vena ichiga yuborish kerak. Patsiyent xushiga keltirilgandan keyin, bu holatni qaytalanishini oldini olish uchun uglevodlarni peroral qabul qilish tavsiya etiladi.

Retsept bo‘yicha

30 oy.