oq yoki deyarli oq rangli, dumaloq shaklli, ikki tomonlama yassi, qirralari kesilgan va xochsimon o‘yiqchali tabletkalar. Tabletkani teng dozalarga bo‘lish mumkin.

diuretik vosita.

S03AA03.

Ichga qabul qilingandan keyin gidroxlortiazidning taxminan 80% me’da-ichak yo‘llaridan so‘riladi. Tizimli biokiraolishligi – taxminan 70% ni tashkil qiladi. Plazmadagi maksimal darajasiga odatda 2-5 soatdan keyin erishiladi. Diuretik samara odatda 1-2 soat davomida rivojlanadi. Qon plazmasidagi oqsillar bilan bog‘lanishi – 64% ni tashkil qiladi. Nisbiy taqsimlanish xajmi – taxminan 0,5-1,1 l/kg ni tashkil qiladi. Sog‘lom shaxslarda gidroxlortiazidning 95% dan ko‘prog‘i buyraklar orqali o‘zgarmagan holda chiqariladi. Buyrak funktsiyasi normal bo‘lganida yarim chiqarilish davri taxminan 6-8 soatni tashkil qiladi. U buyrak funktsiyasi buzilganida oshadi va buyrak yetishmovchiligining terminal bosqichi bo‘lgan patsiyentlarda taxminan 20 soatni tashkil qiladi.

Ichga qabul qilish uchun buyuriladi. Tabletkalar nonushta vaqtida, chaynamasdan, yetarli miqdordagi suyuqlik bilan qabul qilinadi. Zarurati bo‘lganida tabletkani ikki marta qabul qilishga bo‘lish mumkin.

Nojo‘ya samaralar yuzaga kelish tez-tezligiga qarab taqdim etilgan, ular quyidagicha aniqlanadi: juda tez-tez (≥1/10), tez-tez (≥1/100 va <1/10), tez-tez emas (≥1/1000 va <1/100), kam hollarda (≥1/10000 va <1/1000), juda kam hollarda (<1/10000), tez-tezligi noma’lum (mavjud ma’lumotlar asosida baholab bo‘lmaydi).

Gidroxlortiazidga, boshqa tiazidlarga, sulfanilamidlarga yoki preparatning har qanday yordamchi moddasiga o‘ta yuqori sezuvchanlik;buyrak funktsiyasini og‘ir darajada buzilishi (kreatinin klirensi minutiga 30 ml dan va (yoki) qondagi kreatinin darajasi 1,8 mg/100 ml dan yuqori);anuriya;o‘tkir glomerulonefrit;jigar komasi va koma oldi holati;davolashga rezistent gipokaliyemiya yoki giperkaltsiyemiya;davolashga rezistent giponatriyemiya;gipovolemiya;simptomatik giperurikemiya (podagra);homiladorlik va emizish davrida qo‘llash mumkin emas.

Boshqa diuretiklar, gipotenziv preparatlar, guanedin, metildopa, kaltsiy kanallari blokatorlari, AAF ingibitorlari, ARB, RBI, beta-blokatorlar, nitratlar, barbituratlar, fenotiazinlar, tritsiklik antidepressantlar, vazodilatatorlar yoki alkogol ta’sirida gidroxlortiazidning gipotenziv samarasi kuchayishi mumkin. Gidroxlortiazidni AAF ingibitorlari (masalan kaptopril, enalapril) bilan majmuaviy davolashning boshida arterial bosimni haddan tashqari pasayishi va buyrak funktsiyasini yomonlashish xavfi mavjud. Shuning uchun AAF ingibitori bilan davolashni boshlashdan 2-3 sutka oldin davolashning boshida arterial gipotenziya rivojlanishi ehtimolini pasaytirish uchun diuretik preparatni bekor qilish kerak. Salitsilatlar va boshqa nosteroid yallig‘lanishga qarshi preparatlar (NYAQP, masalan indometatsin) gidroxlortiazidning gipotenziv va diuretik samaralarini pasaytirishi mumkin. Salitsilatning yuqori dozalari bilan davolaganda ularning markaziy nerv tizimiga toksik ta’siri kuchayishi mumkin. Agar gidroxlortiazid bilan davolash fonida gipovolemiya rivojlansa, NYAQP yondosh qo‘llash o‘tkir og‘ir buyrak yetishmovchiligi rivojlanishiga olib kelishi mumkin. Tiazidlarni (shu jumladan gidroxlortiazidni) allopurinol bilan bir vaqtda qo‘llaganda allopurinolga o‘ta yuqori sezuvchanlik reaktsiyalari tez-tezligi oshishi mumkin. Tiazidlarni (shu jumladan gidroxlortiazidni) amantadin bilan bir vaqtda qo‘llaganda amantadinning nojo‘ya samaralarini rivojlanish xavfi oshishi mumkin. Gidroxlortiazidni beta-blokatorlar bilan birga qo‘llaganda giperglikemiya rivojlanishi xavfi oshadi. Gidroxlortiazid bilan birga qo‘llaganda insulin yoki peroral gipoglikemik vositalar, siydik kislotasining darajasini pasaytirish uchun dori vositalari, shuningdek noradrenalin va adrenalinning samaradorligi pasayishi mumkin. Insulin yoki peroral gipoglikemik vositalarning dozasiga tuzatish kiritish talab etilishi mumkin. Yurak glikozidlari bilan birga qo‘llanilganda, gidroxlortiazid tomonidan chaqirilgan gipokaliyemiya va (yoki) gipomagniyemiya holatida miokardning yurak glikozidlariga sezuvchanligini oshishi va muvofiq ravishda ularning samaradorligi va nojo‘ya samaralari oshishini unutmaslik kerak. Gidroxlortiazidni kaliyuretik diuretiklar (masalan furosemid), glyukokortikoidlar, AKTG, karbenoksolon, penitsillin G, salitsilatlar, amfoteritsin V, aritmiyaga qarshi preparatlar yoki surgi vositalari bilan birga qo‘llanilganda kaliyni organizmdan chiqarilishini kuchayishiga olib kelishi mumkin. Natriyuretik preparatlarni antidepressantlar, antipsixotik yoki tutqanoqqa qarshi preparatlar bilan birga qo‘llash natriyni organizmdan chiqarilishini kuchayishiga olib kelishi mumkin. Bu preparatlarni uzoq vaqt qo‘llaganda ehtiyotkorlikka rioya qilish kerak. Tiazid diuretiklar va tsitostatiklarni (masalan tsiklofosfamid, ftoruratsil, metotreksat) birga qo‘llash tsitostatik preparatlarning buyrak ekskretsiyasini pasayishiga olib kelishi mumkin. Bunday hollarda suyak ko‘migiga toskik ta’sirini (xususan granulotsitopeniyani rivojlanishi) kuchayishini kutish mumkin. Antixolinergik preparatlar (masalan atropin, biperiden) tiazid diuretiklarning biokiraolishligini oshirishi mumkin. Ehtimol, bu me’da-ichak yo‘llarining motorikasini va me’dani bo‘shalish tezligini susayishi bilan bog‘liqdir. Aksincha, tsizaprid kabi me’da-ichak yo‘llarining motorikasini rag‘batlantiruvchi preparatlar tiazid diuretiklarning biokiraolishligini kamaytirishi mumkin. Diuretiklar qon plazmasida litiyning darajasini oshirishi mumkin. Gidroxlortiazidni litiy bilan birga qo‘llaganda organizmdan litiyni chiqarilishini kamayishi oqibatida uning kardio- va neyrotoksik ta’siri kuchayishi tufayli, qonda litiyning darajasini nazorat qilish kerak. Litiy induktsiya qilgan poliuriyasi bo‘lgan patsiyentlarda diuretiklar paradoksal antidiuretik samara chaqirishi mumkin. Gidroxlortiazid kuraresimon miorelaksantlarning ta’sirini kuchaytirishi yoki uzaytirishi mumkin. Kuraresimon miorelaksantlarni qo‘llashdan oldin gidroxlortiazidni bekor qilish mumkin bo‘lmagan holatlarda anesteziolog, patsiyent ushbu preparatni qabul qilayotganligi haqida xabardor qilinishi kerak. Xolestiramin yoki kolestipol bilan birga qo‘llanilganda gidroxlortiazidni so‘rilishi pasayadi. Gidroxlortiazid va rezinatni alohida qabul qilish yo‘li orqali, aynan agar gidroxlortiazidni rezinatni qabul qilishdan kamida 4 soat oldin yoki qabul qilingandan 4-6 soatdan keyin qabul qilish yo‘li orqali o‘zaro ta’sir ehtimolini kamaytirish mumkin. D vitaminini yondosh qo‘llanishi kaltsiyni siydik bilan chiqarilishini pasaytirishi va zardobdagi kaltsiyning darajasini yanada yaqqolroq oshirishi mumkin. Kaltsiy tuzlari bilan birga qo‘llaganda buyrak kanalchalarida kaltsiyni reabsorbtsiyasini kuchayishi oqibatida giperkaltsiyemiya yuzaga kelishi mumkin. Tsiklosporinni yondosh qo‘llash giperurikemiya va podagrasimon asoratlar xavfini oshirishi mumkin. Tiazidlar diazoksidning giperglikemik samaralarini kuchaytirishi mumkin. Metildopani gidroxlortiazid bilan birga qo‘llagandan keyin gidroxlortiazidga antitelolar shakllanishi oqibatida yuzaga keluvchi gemolizning tez-tez bo‘lmagan holatlari kuzatilgan. Gidroxlortiazid noradrenalin kabi adrenergik aminlarning ta’siriga javob reaktsiyasining yaqqolligini pasaytirishi mumkin. Shunday bo‘lsada, ushbu klinik samara bu preparatlarni bekor qilishni talab etmaydi.

Diuretiklarni uzoq vaqt ortiqcha miqdorda qo‘llanilganda keyinchalik shish bilan kechuvchi Bartterning soxta-sindromi rivojlanishi mumkin. Shishlar keyinchalik ikkilamchi giperaldosteronizm bilan kechuvchi renin darajasini oshishi natijasi bo‘lib hisoblanadi.

Homiladorlikni rejalashtirgan patsiyentlarni homiladorlik vaqtida xavfsizlik profili isbotlangan boshqa gipotenziv preparat bilan davolashga o‘tkazish kerak. Homiladorlik yuzaga kelganda gidroxlortiazid bilan davolashni darhol bekor qilinadi va zarurati bo‘lganida boshqa preparat bilan davolash boshlanadi.

Turli individual reaktsiyalar transport vositalarini boshqarish va mexanizmlar bilan ishlash, shuningdek diqqatni yuqori jamlashni talab etuvchi xavfli ishlarni bajarish qobiliyatini izdan chiqarishi mumkin. Bu ayniqsa davolashning dastlabki, dozani oshirish yoki preparatni almashtirish davri, shuningdek alkogolni yondosh qabul qilishga taalluqlidir. Preparat bolalar ololmaydigan joyda saqlansin va yaroqlilik muddati o‘tgach qo‘llanilmasin.

25°S dan yuqori bo‘lmagan haroratda saqlansin.

O‘tkir va surunkali dozani oshirib yuborilishining klinik manzarasi suyuqlikni va elektrolitlarni yo‘qotish yaqqolligi darajasiga bog‘liq. Suyuqlik va natriy yaqqol yo‘qotilganda dozani oshirib yuborilishi chanqoqlik, xolsizlik, bosh aylanishi, mushakdagi og‘riqlar va mushak spazmlari (masalan boldir mushaklari spazmi), bosh og‘rig‘i, taxikardiya, gipotenziya va ortostatik boshqarishni buzilishlari bilan kechishi mumkin, degidratatsiya va gipovolemiya oqibatida esa gemokontsentratsiya, tirishishlar, uyquchanlik, letargik holat, ongni chalkashishi, qon tomir yetishmovchiligi va o‘tkir buyrak yetishmovchiligi rivojlanishi mumkin. Yurak aritmiyalari bilan kechuvchi elektrolit buzilishlari kuzatilishi mumkin. Dozani oshirib yuborilishi keyinchalik toliqish, mushak kuchsizligi, paresteziyalar, parezlar, apatiya, qorinni dam bo‘lishi,  qabziyat yoki yurak aritmiyalari bilan gipokaliyemiya rivojlanishiga olib kelishi mumkin. Og‘ir darajadagi kaliy yetishmovchiligi paralitik ichak tutilishi yoki hushdan ketishga hatto gipokaliyemik komagacha olib kelishi mumkin. Dozani oshirib yuborilishining har qanday belgilari paydo bo‘lganda preparat darhol bekor qilinadi. Doza oshirib yuborilishining barcha holatlarida umumiy tutib turuvchi davolashni o‘tkazish kerak. Gipovolemiyada: suyuqlik xajmini to‘ldirish kerak. Elektrolit buzilishlarda: elektrolit muvozanatini muvofiqlashtirish kerak (masalan gipokaliyemiyada kaliy o‘rnini to‘ldirish) kerak. Qon tomir yetishmovchiligida: tanani shokka qarshi holatiga keltirish, zarurati bo‘lganida shokka qarshi davolash.

Retsept bo‘yicha beriladi

PP/alyuminiy blister. 100 (4x25) tabletkadan o‘ramda.

3 yil.