Geparin bilan davolashni gemokoagulyatsiya holatini sinchkov nazorati ostida o‘tkazish kerak.
Qonning ivish holatini tekshirishlari quyidagicha o‘tkaziladi: davolashning birinchi 7 sutkasida – 2 sutkada kamida 1 marta, keyinchalik 3 sutkada 1 marta; operatsiyadan keyingi davrning birinchi kuni sutkada kamida 2 marta, 2-nchi va 3-nchi kunlari – sutkada kamida 1 marta o‘tkaziladi.
Geparin bilan davolashni keskin to‘xtatish trombotik jarayonni kuchli faollashishiga olib kelishi mumkin, shuning uchun geparinning dozasini bir vaqtda bilvosita antikoagulyantlarni buyurish bilan asta-sekin pasaytirish kerak.
Og‘ir darajada gemorragik asoratlarni paydo bo‘lishi va geparinni shaxsiy o‘zlashtiraolmaslik istisno hollari hisoblanadi.
Gematomalarni paydo bo‘lish xavfi tufayli, fraktsiyalanmagan geparinni mushak ichiga yuborish mumkin emas.
Preparatni ochiq jarohatlar va shilliq qavatlarga qo‘yish mumkin emas.
Geparin yuqori molekulyar tuzilishga ega ekanligi tufayli, u alohida hollarda o‘ta yuqori sezuvchanlik reaktsiyasini chaqirish xususiyatiga ega.
Shunday reaktsiyalarga moyilligi bo‘lgan bemorlarga, preparatning birinchi dozasini yuborish oldidan geparinning katta bo‘lmagan miqdorini yuborish kerak.
O‘ta yuqori sezuvchanlik reaktsiyalari rivojlangan hollarda, biron-bir boshqa antikoagulyantlarni buyurish tavsiya etiladi.
Geparinga tasdiqlangan o‘ta yuqori sezuvchanligi bo‘lgan patsiyentlarga ushbu dori vositasini yuborish faqat hayot uchun xavfli vaziyatlarda amalga oshirilishi mumkin.
Davolashni boshlashdan oldin va xamma davolash kursi davomida trombotsitlar sonini aniqlash tavsiya etiladi.
Trombotsitlar sonini monitoringi preparat buyurilayotgan ko‘rsatmalar va uning dozasidan qat’iy nazar zarur.
Preparat quyidagi hollarda ehtiyotkorlik bilan qo‘llanadi: metabolik atsidoz, MNT susayishi, nafasni qiyinlashishi, buyrak yetishmovchiligi, arterial gipotenziya bilan namoyon bo‘luvchi toksik sindromini rivojlanish xavfi tufayli 2 yoshgacha bo‘lgan bolalarda; AB yuqori bo‘lgan keksa yoshli patsiyentlarda; xavfli o‘smalarda, anamnezdagi me’da-ichak yo‘llarini yarali shikastlanishlarida, etiologiyasidan qat’iy nazar kaxeksiyada, yaqinda o‘tkazilgan operatsiyadan keyingi davrda va tug‘ruqdan keyingi davrda birinchi 3-8 sutka davomida (hayotiy ko‘rsatmalar bo‘yicha geparin bilan davolash zarur bo‘lgan holatlar bundan mustasnodir).
Gemorragik asoratlar (teri osti, mushak ichki, qorin pardasi orti gematomalarning hosil bo‘lishi, inyektsiyalar joyidan qon ketishi, burun, me’da-ichak, gemorroidal, bachadon qon ketishlari, miyaga qon quyilishi, siydik yo‘llaridan, operatsion jarohatlardan va boshqa qon ketishlari) har qanday, shu jumladan qon ivishining giperkoagulyatsion holatida ham paydo bo‘lishi mumkin.
Gemorragik asoratlarni oldini olish choralariga quyidagilar: geparinni faqat statsionar sharoitlarda qo‘llash; geparinning o‘zini inyektsiyasidan tashqari, inyektsiyalarning umumiy miqdorini cheklash; qon ivish holatini sinchiklab nazorat qilish; xavf soluvchi gipokoagulyatsiya aniqlanganida – inyektsiyalar orasidagi intervallarni oshirishsiz darhol geparinning dozasini pasaytirish kiradi.
Inyektsiya joylarida gematomalar hosil bo‘lishidan saqlanish uchun, yaxshisi geparinni vena ichiga yuborish usulini ishlatish.
Qon ketishini rivojlanish xavfi bilan bog‘liq bo‘lgan quyidagi holatlarda geparin natriyni alohida ehtiyotkorlik bilan ishlatish kerak: yurak-qon tomir – nimo‘tkir bakterial endokardit, og‘ir arterial gipertenziyaxirurgik – orqa miya punktsiyasi yoki spinal anesteziya, bosh miya, orqa miya yoki ko‘zlardagi xirurgik aralashuvlar vaqtida va bevosita ulardan keyin.gematologik – gemofiliya, trombotsitopeniya, purpura.me’da-ichak yo‘llari – yarali shikastlanishlar, me’da yoki ingichka ichakda joylashgan drenaj trubka.boshqalar – hayz ko‘rish, gemostazni buzilishi bilan bo‘lgan jigar kasalliklari.
Geparinga chidamlilik isitmada, trombozda, tromboflebitda, miokard infarktida, rak va operatsiyadan keyingi davrda kuzatilishi mumkin.
Keksa (60 yoshdan katta) ayollarda qon ketishlarni rivojlanishining yuqori xavfi bor.
Geparin bilan butun davolash kursi davomida ahlatda yashirin qon borligi yuzasidan sinamalarni o‘tkazish tavsiya etiladi.
Geparinni qo‘llash fonida geparin tomonidan induktsiyalangan trombotsitopeniya (GTIT) rivojlanishi mumkin.
Geparin-induktsiyalangan trombotsitopeniya – kam uchraydigan, hatto falokatli trombotik sindromgacha bo‘lgan arterial yoki venoz trombozlar rivojlanishiga olib keluvchi, geparin bilan davolashning og‘ir asorati hisoblanadi.
GIT ni ikki turi farqlanadi: GIT-1 – noimmun va GIT-2 – immun.
GIT-1, GIT-2 ga qaraganda ko‘proq kuzatiladi, geparin qo‘llanganidan keyingi birinchi kunlarda paydo bo‘ladi va trombotsitlarning miqdorini o‘rtacha pasayishi (dastlabki darajasidan 10-30% ga) bilan xarakterlanadi.
GIT-1 dagi trombotsitopeniya tranzitor xarakterga ega va geparin bilan davolash davom ettirilganida mustaqil yo‘qolishi mumkin.
GIT-2 immunitet bilan bog‘liq bo‘lib, odatda geparin bilan davolash boshlanganidan keyingi 3-15 kunlarida kuzatiladi, lekin agar bemorda ilgari geparin qo‘llangan va sensibilizatsiya bo‘lsa, bir necha soatdan keyin ham paydo bo‘lishi mumkin.
Bunda trombotsitlarning miqdori 40 dan 60x109/l, kam hollarda – 30x109/l dan kamroqni tashkil qilishi mumkin.
GIT-2 ning og‘ir klinik asorati antikoagulyantni qo‘llash fonida 35-70% hollarda paydo bo‘luvchi, ulardan 30% – o‘lim bilan yakunlanuvchi trombozlarni parodoksal rivojlanishi hisoblanadi.
Eng ko‘p boldirlarning chuqur venalarini trombozi, o‘pka arteriyasining tromboemboliyasi va koronar tomirlarning trombozlari kuzatiladi.
GIT ning xarakterli belgilari, ko‘proq mayda arteriyalarning trombozlari bilan bog‘liq bo‘lgan, geparinni teri ostiga inyektsiyalari joylaridagi to‘qimalarning nekrozi hisoblanadi.
Geparin oqim bilan vena ichiga yuborilganidan keyin (yuborilganidan keyin 5-30 minut o‘tgach) haroratni ko‘tarilishi, etni uvishishi, taxikardiya, arterial bosimni oshishi, taxipnoe, xatto nafas va/yoki qon aylanishini to‘xtashigacha bo‘lgan dispnoe, bosh og‘rig‘i, qisqa muddatli to‘liq amneziya, diareya, qorinda o‘tkir og‘riqni o‘z ichiga oluvchi umumiy tizimli reaktsiyalar aniqlanadi.
O‘ta og‘ir ko‘rinishi bo‘lib, buyrak usti bezlarining nekroziga olib keluvchi buyrak usti bezlarini ikki tomonlama infarkti yoki buyrak usti bezlari venalarining trombozi hisoblanadi, unda o‘lim bilan yakunlanish xavfi o‘ta yuqori bo‘ladi.
GIT rivojlanishini xavfi borligi tufayli, terapevtik ko‘rsatmalar va qo‘llanayotgan geparinning dozasidan qat’iy nazar trombotsitlarning miqdorini aniqlash kerak.
Trombotsitlarning miqdorini preparatni yuborishdan oldin yoki davolash boshlanganidan keyin 24 soat ichida, so‘ngra esa davolashni hamma davri davomida haftada 2 marta aniqlash kerak.
Agar trombotsitlarning miqdori 100 000/mm dan ko‘p bo‘lmasa va/yoki agar qonning oldingi tahlili bilan solishtirganda trombotsitlarning miqdorini 30-50% ga pasayishi kuzatilsa, geparin-induktsiyalagan trombotsitopeniya paydo bo‘lishini taxmin qilish kerak.
Geparin-induktsiyalagan trombotsitopeniya asosan geparin bilan davolash boshlanganidan keyingi 5-nchi kundan 21-nchi kungacha rivojlanadi (hammadan ko‘proq – 10-nchi kuni).
Lekin anamnezida geparin-induktsiyalagan trombotsitopeniyasi bo‘lgan patsiyentlarda, bu asorat ahamiyatli darajada oldinroq ham paydo bo‘lishi mumkin.
Yakka hollar shuningdek davolashni 21-nchi kunidan keyin ham aniqlangan.
Davolashni boshlashdan oldin batafsil so‘rov yo‘li bilan bunday anamnezli patsiyentlarni aniqlash kerak.
Bundan tashqari, geparin takroriy qo‘llanganida qaytalanishning paydo bo‘lishini xavfi ko‘p yillar davomida kuzatiladi, ba’zida esa cheklanmagan davr davom etadi.
Barcha hollarda geparin tomonidan induktsiyalagan trombotsitopeniya shoshilinch holat bo‘lib, unda mutaxassisning maslahati talab qilinadi.
Trombotsitlar sonini har qanday ahamiyatli darajada kamayishi (dastlabki ko‘rsatgichlari bilan solishtirganda 30-50% ga), xatto agar ko‘rsatgich kritik darajaga yetmagan bo‘lsa ham, ogohlantiruvchi belgi hisoblanadi.
Agar trombotsitlarning sonini pasayishi aniqlansa, quyidagi tadbirlarni o‘tkazish kerak: Tasdig‘ini olish uchun darhol takror trombotsitlarning sonini sanashni o‘tkazish.Agar olingan natijalar trombotsitlar sonini pasayganini tasdiqlasa yoki ularning oshishini ko‘rsatsa, agar buning boshqa aniq sababi aniqlanmagan bo‘lsa, geparin bilan davolashni to‘xtatish.Geparin tomnidan induktsiyalagan trombotsitopeniya bilan bog‘liq bo‘lgan tromboembolik asoratlarni oldini olish yoki davolash.
Agar antikoagulyant davolashni davom ettirish juda muhim bo‘lsa, geparinni boshqa guruhga kiruvchi antitrombotik vosita, masalan, har bir patsiyent uchun shaxsiy ravishda tayinlangan davolovchi yoki profilaktik dozalarda buyurilgan natriy danaparid yoki girudin bilan almashtirish kerak.
Peroral antikoagulyantlarga o‘tishni, faqat trombotsitlarning soni normaga qaytganidan keyingina o‘tkazish mumkin, chunki peroral antikoagulyantlar qo‘llanganida trombozni kechishini yomonlashish xavfi bor.
Geparin buyrak usti bezi tomonidan aldosteron sekretsiyasini susaytirishi mumkin, bu, ayniqsa qandli diabeti va surunkali buyrak yetishmovchiligi bo‘lgan, avvaldan metabolik atsidozi bo‘lgan patsiyentlarda, kaliyni tejovchi diuretiklarni qabul qilish fonida plazmada kaliy darajasi yuqori bo‘lgan patsiyentlarda giperkaliyemiyaga olib keladi.
Giperkaliyemiyani rivojlanish xavfi uzoq muddatli davolashda oshadi, lekin bu jarayon, odatda qaytuvchandir.
Plazmada kaliy darajasi geparin bilan davolashni boshlashdan oldin xavf guruhi patsiyentlarida va geparin bilan davolashni 7 kundan ortiq qabul qilgan barcha patsiyentlarda aniqlanishi lozim.
Geparinga rezistentlik: Geparinga rezistentlik terapevtik samaraga erishish uchun geparinning standart dozasiga noadekvat javob tarzida namoyon bo‘ladi va taxminan 5-30% patsiyentlarda kuzatiladi.
Geparinga rezistentlikni rivojlanishiga olib keluvchi omillar: plazmada antitrombina III darajasini normadan 60% dan kamga pasayishi: plazmada antitrombina III darajasini pasayishi tug‘ma bo‘lishi yoki ko‘pincha orttirilgan bo‘lishi mumkin (jarrohlik aralashuvlarida operatsiyadan oldingi geparin bilan davolash, jigarning surnkali kasalliklarida, nefrotik sindromda, ekstrakorporal qon aylanishini o‘tkazishda, disseminatsiyalangan yoki preparat tomonidan induktsiyalangan qon tomir ichki qon ivishida, masalan, nitroglitserin, aprotinin bilan bir vaqtda qo‘llanganda);antitrombin III ga bog‘liq bo‘lmagan geparinga rezistentlik (antitrombin III darajasi normal yoki oshgan patsiyentlarda);tromboembolik asoratlar;geparinning yuqori klirensi;geparinni bog‘lovchi oqsil, VIII omil, Villebrand omili, fibrinogen, 4 trombotsitar omil (antigeparin omil) yoki gistidinga boy glikoproteinlar darajasini oshishi;faol infektsiya (sepsis yoki endokardit);ballonli kontrpulsatsiyadan oldin operatsiyadan oldingi tayyorgarlik;trombotsitopeniya;trombotsitoz;keksa patsiyentlar;plazmada albumin kontsentratsiyasini ≤ 35 g/l ga pasayishi;nisbiy gipovolemiya.
Geparinga rezistentlik shuningdek ko‘pincha xavfli o‘smalari bo‘lgan patsiyentlarda, shuningdek homiladorlik vaqtida yoki tug‘ruqdan keyingi davrda uchrashi mumkin.
Homiladorlik va laktatsiya davrida qo‘llanishi Geparin qo‘llanganida homilador ayollar uchun noxush asoratlarning xavfi 10,4% dan 21% gacha tebranadi.
Homiladorlikni normal kechishida u 3,6% ni tashkil qiladi.
Geparin qo‘llanganida o‘lim bilan yakunlanish va muddatidan oldin tug‘ruqning xavfi 2,5% va 6,8% ni tashkil qiladi va tabiiy populyatsiyadagi xavf bilan o‘xshash.
Homiladorlik vaqtida geparinni qo‘llashning asoratlari quyidagilarni o‘z ichiga olishi mumkin: qon ketishi, trombotsitopeniya, osteoporoz.
Homiladorlikdagi tromboembolik asoratlarni rivojlanish xavfi, geparin qo‘llanganida minimallashtiriluvchi, hayot uchun xavfliroq, shuning uchun homiladorlikda geparinni qo‘llash mumkin, lekin qat’iy ko‘rsatmalar bo‘yicha sinchkov shifokor kuzatuvi ostida.
Geparin yo‘ldosh to‘sig‘i orqali o‘tmaydi va homilaga nojo‘ya ta’sirini ehtimoli kam.
Laktatsiya davrida (emizish) hayotiy ko‘rsatmalar bo‘yicha qo‘llash mumkin.
Avtotransprotni va boshqa potentsial xavfli mexanizmlarni boshqarish qobiliyatiga ta’siri.
Davolanish davrida transport vositalarini boshqarish va yuqori diqqat hamda psixomotor reaktsiyalar tezligini talab qiluvchi potentsial xavfli faoliyat bilan shug‘ullanishdan saqlanish kerak.