Симптомлари: Тизимли токсик реакциялар марказий нерв тизимига ва юрак-қон томир тизимига таалуқлидир.
Ушбу реакциялар тасодифан қон томир ичига инекция қилиш, дозани ошириб юборилиши ёки қон томирлари билан жуда яхши таъминланган тўқималарда ғайри-оддий тез сўрилиши билан боғлиқ бўлган маҳаллий анестетикни концентрациясини қонда юқори бўлганида чақирилган бўлиши мумкин.
МНТ томонидан симптомлар амид туридаги барча маҳаллий анестетиклари учун ўхшаш бўлсада, айни пайтда юрак симптомлари турли препаратлар учун ҳам миқдорий ҳам сифати томонидан фарқ қилади.
Маҳаллий анестетикларни тасодифан томир ичига инекция қилиш дарҳол (бир неча секунддан то бир неча минутларгача) тизимли токсик реакцияларни чақириши мумкин.
Дозани ошириб юборилиши ҳоллари, қонда маҳаллий анестетикнинг концентрациясини бироз секинроқ ошиши оқибатида, тизимли токциклик кейинроқ (инекциядан кейин 15-60 минутдан сўнг) намоён бўлади.
МНТ томонидан токциклик, симптомлар ва реакцияларни чуқурлашиши билан аста-секин намоён бўлади.
Биринчи симтомлар одатда енгил бош айланиши, оғиз олди парестезиялари, тилни оқариши, гиперкузия, қулоқларда шовқин ва кўришни бузилиши бўлиши билан намоён бўлади.
Артикуляциянинг асоратлари, мушакларни тиришишли ҳаракатларини ёки тремор тиришишларга олиб келадиган жиддий симптомлар ҳисобланади.
Ушбу белгиларни невротик хатти-ҳаракатлар сифатида талқин этиш мумкин эмас.
Бундан сўнг бир неча секундлардан бир неча минутларгача давом этадиган хушдан кетиш ва катта тутқаноқ хуружлари кузатилиши мумкин.
Тиришишлар вақтида мушакнинг юқори фаоллиги ва ўпкаларда газ алмашинувининг етишмовчилиги туфайли, тезда кислород етишмовчилиги ва гиперкапния (қонда СО2 таркибини ошиши) ривожланади.
Шунингдек оғир ҳолларда апноэ ҳам ривожланиши мумкин.
Ацидоз маҳаллий анестетикларнинг заҳарли самарасини кучайтиради.
Пациентларни соғайиши маҳаллий анестетикнинг метаболизмига ва уни марказий нерв тизимидан ташқарида тарқалишига боғлиқ.
Бу фақат дори воситасини жуда катта миқдорда юборишдан ташқари ҳолларда тез содир бўлади.
Юрак-қон томир тизими томонидан самаралар кўпчилик ҳолларда жиддийроқ хавф туғдиради.
Бу самаралардан олдин одатда марказий нерв тизими томонидан токциклик белгилари намоён бўлади, бироқ улар умумий анестезия ёки чуқур седация билан ниқобланиши мумкин, бу бензодиазепин ёки барбитуратлар каби препаратлар ёрдамида эришилади.
Маҳаллий анестетикларнинг юқори тизимли концентрацияси оқибатида артериал босимни пасайиши, брадикардия, аритмия ва ҳатто юракни тўхтаб қолиши ривожланиши мумкин.
Юрак-қон томир тизимидаги токсик самаралар кўпинча, юрак ўтказувчанлиги тизими ва миокардни сусайиши билан боғлиқ бўлади, бу юракдан отилиб чиқаётган қон ҳажмини камайиши, артериал гипотензия, АВ-блокада, брадикардия ва баъзида – вентрикуляр аритмия, шу жумладан юрак қоринчалари тахикардияси, юрак қоринчаси фибрилляцияси ва юракни тўхташига олиб келиши мумкин.
Бу ҳолатлардан олдин кўпинча МНТ томонидан оғир токциклик белгилари масалан, тиришиш кўринишидаги симптомлар юз беради, бироқ, кам ҳолларда юракни тўхташи МНТ томонидан олдиндан юз берувчи самараларсиз кузатилган.
Препарат жуда тез болюсли инекция қилингандан сўнг юракнинг коронар қон томирларида бупивакаиннинг шунчалик юқори концентрациясига эришиш мумкинки, қон айланиш тизимига таъсири мустақил равишда ёки МНТ томонидан самаралар ривожланишидан олдин кузатилади.
Ушбу механизмни инобатга олиб, миокарднинг фаолиятини сусайиши интоксикациянинг хатто биринчи симптоми сифатида ривожланиши мумкин.
Даволаш: Ўткир тизимли заҳарланишнинг белгилари пайдо бўлганида, маҳаллий анестетикларни қўллашни дарҳол тўхтатиши лозим.
Даволашнинг ўпкани яхши вельветяциясини, оксигенацияни ва қон айланишини етарли даражада ушлаб туришига қаратилган бўлиши лозим.
Доимо кислород бериб туриш ва заруруат туғилганда ўпкани сунъий вельветяциясини ўтказиш лозим.
Агар тиришилар 15-20 секунддан кейин ўз-ўзидан тўхтамаса, ўпка вельветяциясини яхшилаш учун пациентга 1-3 мг/кг тиопентал натрийни вена ичига юбориш лозим, ёки вена ичига 0,1 мг/кг диазепамни юбориш лозим (ушбу восита анча секин таъсир қилади).
Узоқ муддатли тиришишлар пациентнинг нафасига ва оксигенациясига хавф солади.
Миорелаксантларни (масалан, суксаметония 1 мг/кг) инекция қилиш, пациентнинг ўпка вельветяциясини ва оксигенациясини таъминлаш учун анча яхши шароит яратади, лекин трахеал интубация ва ЎСВ ни ўтказиш тажрибасиини талаб этади.
Артериал босими пасайганда/брадикардияда вазопрессор (қон томирларни торайтирувчи) воситаларни юбориш лозим (масалан, 5-10 мг эфедрин, 2-3 минутдан кейин такрор юбориш мумкин).
Қон айланиши тўхтаб қолган ҳолларда дарҳол пневмокардиал шошилинч чораларни бошлаш лозим.
Нафасини яхши оксигенациясини ва қон айланишини бир вақтда ацидозни мувофиқлаштириш йўли билан тутиб туриш муҳимдир.
Юрак тўхтаб қолган узоқ муддатли реанимацион чораларини ўтказиш талаб этилиши мумкин.